Pogrzeb - kontrowersyjna sprawa

elkość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży. Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobkowych często

Pogrzeb - kontrowersyjna sprawa pogrzeby gdańsk

Na polskich cmentarzach

Współczesność
Mogiła nieznanego żołnierza
Grób dziecka na Cmentarzu na Rossie

Na polskich cmentarzach, nie licząc grobowców, groby mają zazwyczaj ustaloną wielkość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży.

Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobkowych często znajdują się zdjęcia osób zmarłych, na specjalnie wydzielonych powierzchniach sadzone są kwiaty lub na nowszego typu nagrobkach w wazonach zamontowanych na stałe umieszcza się kwiaty. Podczas mszy świętej za osobę zmarłą lub na grobach, podobnie jak podczas Wszystkich Świętych, zapalane są znicze lub lampki, symbolizujące życie wieczne.

Z tego względu, iż cmentarze mają określoną pojemność i z czasem stają się przepełnione, zdarza się, że niektóre osoby rezerwują sobie miejsce na cmentarzu, gdzie chcą być w przyszłości pochowane. W niektórych regionach Polski uważa się, że obrzeża cmentarza, miejsca pod płotem nie są godne chrześcijanina. Przesąd ten wynika stąd, że często praktykowano grzebanie zmarłych nie będących wyznawcami katolicyzmu poza obrębem przykościelnych cmentarzy, np. zaraz za płotem. Polskie prawo dotyczące pochówku przewiduje, że jedna osoba może spoczywać w grobie przez okres 20 lat; później, gdy rodzina zmarłego nie wykupi grobu ponownie, grób może zostać przekopany i może zostać pochowana tam inna osoba.

Wymiary grobów określa § 10 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 marca 20081.

Na grobach można budować i utrzymywać nagrobki, o wymiarach nieprzekraczających granic powierzchni grobu (§ 14 Rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 7 marca 2008)1.Współczesność
Mogiła nieznanego żołnierza
Grób dziecka na Cmentarzu na Rossie

Na polskich cmentarzach, nie licząc grobowców, groby mają zazwyczaj ustaloną wielkość, co na cmentarzach przykościelnych regulowane jest przez rezydujących w parafiach księży.

Poza symbolami religijnymi, takimi jak krzyż czy inskrypcje w postaci krótkiej modlitwy, obecnie na pomnikach nagrobkowych często znajdują się zdjęcia osób zmarłych, na specjalnie wydzielonych powierzchniach sadzone są kwiaty lub na nowszego typu nagrobkach w wazonach zamontowanych na stałe umieszcza się kwiaty. Podczas mszy świętej za osobę zmarłą lub na grobach, podobnie jak podczas Wszystkich Świętych, zapalane są znicze lub lampki, symbolizujące życie wieczne.

Z tego względu, iż cmentarze mają określoną pojemność i z czasem stają się przepełnione, zdarza się, że niektóre osoby rezerwują sobie miejsce na cmentarzu, gdzie chcą być w przyszłości pochowane. W niektórych regionach Polski uważa się, że obrzeża cmentarza, miejsca pod płotem nie są godne chrześcijanina. Przesąd ten wynika stąd, że często praktykowano grzebanie zmarłych nie będących wyznawcami katolicyzmu poza obrębem przykościelnych cmentarzy, np. zaraz za płotem. Polskie prawo dotyczące pochówku przewiduje, że jedna osoba może spoczywać w grobie przez okres 20 lat; później, gdy rodzina zmarłego nie wykupi grobu ponownie, grób może zostać przekopany i może zostać pochowana tam inna osoba.

Wymiary grobów określa § 10 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 marca 20081.

Na grobach można budować i utrzymywać nagrobki, o wymiarach nieprzekraczających granic powierzchni grobu (§ 14 Rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 7 marca 2008)1.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b


Pogrzeby wyznawców hinduizmu

Pogrzeby wyznawców hinduizmu

Zmarli w Indiach są spalani nad brzegami rzek lub w ich pobliżu, aby resztki zmarłego wyrzucić do jej nurtów. Zmarli, w odświętnym ubraniu, owinięci w cienkie tkaniny, składani są na stosach z drewna i obkładani kwiatami. Tak przygotowany stos podpala się i czeka do momentu, aż uczestnicy ceremonii uznają, że doszło do spalenia. Nie zawsze ma to miejsce, ponieważ stopień kremacji zwłok zależy od zamożności rodziny, ilości i jakości zgromadzonego drewna. Dlatego zdarza się, że nadpalone ciało zawijane jest w nową tkaninę i w takiej postaci wyrzucane do najbliższej rzeki. Zamożnym rodzinom udaje się spalić zwłoki z pomocą łatwopalnych dodatków (nafta, benzyna czy spirytus), więc proces spalenia zwłok w tym przypadku jest daleko posunięty. Wtedy tylko niewielka ilość popiołów zostaje wyrzucona do rzeki.

Wyznawcy hinduizmu uznają za najgodniejsze miejsce pochówku rzekę Ganges, jako miejsce święte. Z tego powodu w tej rzece spoczęło najwięcej szczątków ludzkich ze wszystkich znanych rzek na Ziemi.
Pogrzeby w krajach muzułmańskich

Wyznawcy wszystkich religii islamskich dążą do tego, aby ich zmarli byli pochowani nie później niż 24 godziny po śmierci. Dłuższy pobyt zwłok według wierzeń grozi uwięzieniem duszy zmarłego w jego ciele i poważne kłopoty z dotarciem do raju.

Rzadko wyznawcy islamu wnikają w przyczyny zgonu, gdyż wierzą, że skoro Bóg (Allah) chciał czyjejś śmierci, ludzie nie powinni wnikać w to, jaki sposób śmierci wybrał dla danego zmarłego. Dlatego praktycznie nie są znane w tym kręgu kulturowym sekcje zwłok, które bywają główną przyczyną opóźnień pochówków np. w Europie.

Ze względów na szybką organizację uroczystości pogrzebowych, o miejscu pochówku decyduje miejsce, w których doszło do śmierci ? pogrzeb odbywa się w pobliżu miejsca zgonu. Tylko bogaci muzułmanie praktykują przewożenie zwłok do miast rodzinnych zmarłego i do mogił rodzinnych. Transport zwłok do innych krajów zdarza się wśród wyznawców islamu wyjątkowo rzadko. Ma to miejsce np. w przypadku członków grup rządzących lub rodzin królewskich.

Ciało zmarłego, umyte i ubrane, owija się w tkaninę, bez używania trumien, składa się do grobu ziemnego. Zasypany grób rzadko pokrywa się dodatkowymi ozdobami, poza cienką, kamienną płytą z wyrytym imieniem i nazwiskiem zmarłego. Często pomija się daty urodzenia i śmierci. Niekiedy opisuje się okoliczności śmierci.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pogrzeb


Nagrobek

Nagrobek
Nagrobek Juliusza Tarnowskiego w Sanktuarium Matki Bożej Dzikowskiej w Tarnobrzegu
Informacje w projektach siostrzanych
Commons-logo.svg Multimedia w Wikimedia Commons
Wikiquote-logo.svg Cytaty w Wikicytatach
WiktionaryPl nodesc.svg Definicje słownikowe w Wikisłowniku

Nagrobek ? trwałe oznaczenie miejsca pochówku ciała lub prochów osób, rzadziej zwierząt w postaci kompozycji architektonicznej. Mają na celu zachować pamięć o osobie zmarłej. Monumentalne budowle zwane są grobowcami.

Wykonane mogą być w formie usypanej mogiły (np. kurhan, kopiec), głazu, płyty, pomnika (dolmen, epitafium, stela) lub budowli (piramida egipska, mastaba, mauzoleum).
Rodzaje form nagrobków w historii

czasy prehistoryczne ? kurhany i budowle megalityczne
starożytny Egipt ? mastaby i piramidy
starożytna Grecja ? stela, tolos, mauzoleum
starożytny Rzym ? stela, sarkofag, kapliczki
średniowiecze ? nagrobki oznaczone płytą kamienną, krzyżem, reprezentacyjne ? w kościołach w formie płyty montowanej w posadzce lub ścianie (tumba), sarkofag
od renesansu ? wielokondygnacyjne nagrobki przyścienne z dekoracją zależna od epoki
od klasycyzmu i współcześnie ? skromniejsze nagrobki w formie grobowców na cmentarzach, płyt, pomników, czy prostych, płasko ułożonych małych płyt, najczęściej wykonywane z naturalnego granitu.
inne kultury ? np. związana z judaizmem ? macewa; z islamem ? słup z turbanem;


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nagrobek